ถ้าใครเคยอ่านงานเขียนของ Haruki Murakami นักเขียนสุดฮิปในทศวรรษนี้ น่าจะเคยอ่านบทสัมภาษณ์ที่ Murakami กล่าวถึงตัวเองว่า “ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นศิลปิน ผมเป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่เขียนหนังสือได้” อยากบอกว่า ขอหยิบประโยคนี้มาอธิบายความรู้สึกของตัวเองในการทำ BDRM Blog ด้วยแล้วกัน ส่วนตัวไม่เคยคิดว่า “ตัวเองเป็นกูรูหุ้น หากแต่เป็นเม่าที่หลงใหลการแกะรอยเจ้ามืออย่างที่สุด” ก็แค่นั้นเอง
หากจะว่าไป การนั่งแกะรอยเจ้ามือโอกาสที่จะรวยตามเจ้ามันแทบเป็นศูนย์ เพราะกว่าที่จะแกะเจอร่องรอยได้เกมก็เลิกราไปแล้วซะแทบจะทั้งนั้น แถมหนทางก็ลำบากยากเข็ญเหน็ดเหนื่อยไม่แพ้การแกะงบหรือไล่ตามข้อมูลพื้นฐานของกิจการ แต่นักสืบ BDRM คนนี้ก็อธิบายไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงมักมีความสุขเสมอเวลาได้นั่งหมกมุ่นสืบเสาะเฝ้าดมกลิ่นเจ้าได้มากถึงเพียงนี้ และทุกครั้งที่ไขปมปริศนาที่ค้างคาใจได้สำเร็จหัวใจมันพองโตได้อย่างไม่รุจะบรรยายถ่ายทอดออกยังไงเลย มันคล้ายๆ กับ Invisible Heart ที่เราสุขของเราอยู่คนเดียว พูดไปก็ไม่น่าจะมีใครเข้าใจ เหมือนเราได้กลิ่นเจ้า…อยู่เพียงลำพัง
และความประหลาดที่ว่า คือ ที่มาที่ทำให้ BDRM Blog อาจดูผิดแผกไปจาก Stock & Investment Blog อื่นๆ ไปบ้างด้วยประการละฉะนี้
BDRM Investment 